Na terugkomst uit India (16 maart) ging zo ongeveer aansluitend de " lockdown". van start. In Nederland betekent dat gelukkig dat we niet verplicht thuis moeten blijven. Dat biedt mogelijkheden om er alleen, meestal in de buurt, toch op uit te gaan om het ontluikende voorjaar in beeld te brengen.
Er zijn zo van die geijkte onderwerpen in het voorjaar: bosanemonen, blauwborstjes, kievietsbloemen en ga zo maar door... Niets mis mee en ik doe daar ook aan mee. Voor voorjaarsbloeiers ga ik meestal naar het Zalkerbos. Dat is een hakhoutooibos, dat bij Zalk in de uiterwaarden op enkele rivierduinen staat. Bij het boek:" de mooiste fotolocaties Oost Nederland" , heb ik daar een artikel aan gewijd.
Het aantal bosanemonen in het Zalkerbos is niet heel groot, i.t.t. de natuurlijk eerder bloeiende sneeuwklokjes en de tegelijk met de bosanemonen bloeiende hopwortel en voorjaarshelmbloem.
Eind maart, als het weer een beetje gunstig is, weinig wind en liefst droog, kun je in moerassen met rietvelden en verspreid staande wilgenbosjes, de schitterende Blauwborst aantreffen. In die tijd zijn ze net terug vanuit het zuiden (Noord Afrika en Zuid Europa) en de mannetjes zijn dan druk in de weer om hun territorium uit te zetten met hun karakteristieke melodietje.
Nu kun je blauwborstjes op verschillende manieren in beeld brengen, zoals dominant het beeld bepalend (zie foto boven en de volgende foto hier onder)....
Dan kun je uiteraard de schoonheid van dit schitterende vogeltje in beeld brengen. Een andere manier vind ik minstens zo interessant: de vogel in zijn biotoop/ landschap. Blauwborsten zitten in een biotoop waar dikwijls riet prominent in beeld is. Verder zijn er maar weinig vogels in Nederland die dit mooie " blauw". laten zien. Rietstengels zijn vaak storend. Ik heb wat geëxperimenteerd met highkey opnames van rietvogels als: blauwborst maar ook rietgors.
Het voordeel van die highkey opnames vind ik : veelal blijven de storende strepen van rietstengels achterwege, of op z'n minst, vaag. Bij de Blauwborst vind ik het blauw op de foto nog mooier uitkomen in het overbelichte beeld.
Bij een mannetje Rietgors heb ik dit ook gedaan: ook hier minder riet in beeld en het verenpak van de vogel wordt benadrukt op een grafische manier...
Hieronder nog een Rietgors man, nu wat groter in beeld.
Een heel ander onderwerp is: de Ree. Bij ons in de buurt zijn er enkele groepjes Reeën te zien en in de loop der jaren, ben ik erachter gekomen, hoe ik die mooi kan portretteren.
Ik gebruik hiervoor altijd mijn schuiltentje.
De grootste bok van een groep Reeën (" een sprong reeën") kreeg ik onlangs aardig voor de lens. Het opmerkelijke was dat deze bok nog aan het verharen was. Hij moest nog een deel van zijn wintervacht kwijt, dat vooral nog rond zijn nek zat.
Net als bij het verhaal over de Blauwborst, is het natuurlijk ook gaaf om een Ree in het landschap te fotograferen. Die kans kwam snel, op een vroege ochtend met grondmist, in de Wieden.
De tweede week van april is het de tijd voor een floristisch hoogstandje in de IJsseldelta: de Kievietsbloem! Ook wel de " Hollandse Tulp". genoemd. Voor dag en dauw eruit en ter plekke zijn vóór zonsopkomst.
Bij de foto boven heb ik wat onderbelicht, zodat de bloem zelf vrijwel een silhouet wordt.
Bij de foto hierboven zijn de dauwdruppels goed zichtbaar.
De derde foto van de Kievietsbloem is gemaakt met een 500 mm lens. Alles wordt meer samengetrokken. De twee foto's hierboven zijn gemaakt met een 105 mm macro lens.
Ik eindig dit fotoverhaal tijdens de corona crisis met een beeld van twee baltsende Futen.
Gemaakt in " de Welle", een grote plas, tussen Zalk en de Zande , waar zich een Roodhalsfuut zou ophouden. Dit bleek inderdaad het geval maar dat verhaal komt aan bod in het volgende blog....
