Hornöya en de Varangerfjord

Al een flinke tijd geleden hadden we (David en zijn zoon Jef Pattyn en ikzelf) besloten om in maart 2025 naar Hornöya te gaan. Zij waren daar al eerder geweest, David zelfs meerdere malen. Bedoeling was dan ook om te proberen te boeken op het eiland zelf. Dat heeft als grote voordeel dat, in ons geval, we een hele week op het eiland zelf zouden bivakkeren, in een huis naast de vuurtoren, waardoor je niet afhankelijk bent van het veerbootje en tijdens alle weersomstandigheden aanwezig bent, ook weersomstandigheden die bijna garant staan voor dramatische beelden. We hadden geboekt maar hoorden begin januari van dit jaar dat alle boekingen gecanceld waren, omdat de bovengrondse electriciteitskabel op het eiland door een zware storm was vernietigd en de renovatie zou men pas in mei ter hand gaan nemen. Dat was een flinke tegenvaller! Na wat wikken en wegen hebben toch maar besloten om de reis doorgang te laten vinden en het enige hotel in Vardö geboekt. Bovendien had ik zelf 2 weken, i.p.v. 1 week geboekt omdat ik eerst o.a. naar Båtsfjord wilde gaan(zie de vorige blogs). Het Vardõ Hotel is uiteraard enorm veel comfortabeler dan een verblijf op het eiland zelf (je moet alles mee omhoog sjouwen (eten en water voor een week plus je bagage en je fotospullen). Maar nu waren we dagelijks afhankelijk of de veerboot wel zou uitvaren en, je raadt het al: bij ruige weersomstandigheden gaat de trip nogal eens niet door, vanwege het niet kunnen aanmeren op het eiland. Los van alles: de eerste boot gaat pas om 09.00 uur (in het weekend zelfs om 10.00 uur) en de laatste boot komt de mensen om 17.00 uur weer van het eiland halen. Dus, het mooiste licht mis je dan in vrijwel alle gevallen.

De wandeling omhoog naar de vuurtoren....

Uiteindelijk hebben we natuurlijk geprobeerd om er het beste van te maken en hebben we verscheidene keren het eiland bezocht. Enkele keren met halfbewolkt weer en aardig wat zon en een paar maal met overwegend bewolkt weer, soms gepaard gaande met flinke wind en sneeuwbuien.

De eerste ochtend in Vardö hadden we een boottocht geboekt rond het eilandje Hornöya, met de eventuele mogelijkheid om walvissen te spotten. We hadden dit geregeld via Skua Nature, een van oorsprong Italiaans bedrijf, dat ook op het gebied van natuurfotografie in landen als Spanje, Italië en Roemenië activiteiten organiseert. In het noorden van Noorwegen zijn ze al op verschillende plekken actief. Voor wat betreft de trip die wij met ze hebben gedaan, kunnen we kort zijn: NIET DOEN!! Het is een RIP OFF!!Het viel al op dat wij de enige deelnemers waren en men had eigenlijk helemaal niets te bieden! Al enkele dagen eerder had ik een gesprek met een Noor, die uiterst kritisch was op deze organisatie, met name m.b.t. de manier van zaken doen. Nogal " dwingend" werd die manier eufemistisch omschreven....

Gelukkig waren we rond 11.00 uur al weer terug ( 2 uur tijd verspild op het bootje) en konden de volgende boot naar Hornöya om 12.00 uur pakken.

Zelf ben ik die middag niet naar boven gelopen richting vuurtoren; weliswaar had ik van die gletsjerijzers bij me, die je onder je laarzen of schoenen kunt doen maar het lukte me toen niet om ze onder te binden. In het beperkte gebied waar ik ben gebleven heb ik me vooral bezig gehouden met alken, misschien wel mijn meest favoriete zeevogel. Niet zo kleurig en koddig als papegaaiduikers maar de lijntjes langs hun snavels vind ik verschrikkelijk mooi!

Paartje alken tegen een donkere achtergrond...

Sommige dagen konden we niet naar Hornöya, vooral later in de week, omdat het (gelukkig) weer wat meer winters weer werd maar dat had tot gevolg dat de golfslag het soms onmogelijk maakte om aan land te gaan. Echter, soms kozen we er zelf voor om niet naar het eiland te gaan, omdat het zo zonnig was, dat er moeilijk mooie beelden te maken waren.

In alle gevallen gingen we er dan met een auto op uit, langs de E75 om te kijken waar wat leuks te zien was. Het eerste dorpje ten zuiden van Vardö is Kiberg, met bij het haventje eem soort Kittiwake Hotel.Zie foto:

Onderweg langs de E75 richting Vadsö zagen we tijdens sneeuwbuien groepjes moerassneeuwhoenders. Soms zelfs een groep van meer dan 100+ !

Sneeuwhoenders zoeken de sneeuwvrije stukjes toendra af naar wat eetbaars....

Enkele kilometers ten noorden van Vadsö ligt het dorpje Ekkeroy, op een schiereilandje. Daar bevindt zich een grote kolonie drieteenmeeuwen.

Uiteindelijk zijn we helemaal doorgereden naar het dorpje Nesseby, zo'n 100 km ten zuiden van Vardö, aan de kust van het Varangerfjord. Er staat daar een aardig kerkje en een oud stokvis rek met een getijdenpoel ernaast waar regelmatig paarse strandlopers aanwezig waren.

Paarse strandloper bij een getijdenpoel....

Op de terugweg naar Vardö zagen we een mooi spektakel vlak langs de kust: een grote groep van over de honderd paarse strandlopers en een kudde rendieren daar vlak voor.