(foto: Havikarend in de Sierra de San Pedro)
Na het bezoeken van de Spaanse Noordkust ben ik via de Sierra de Somiedo zuidwaarts gereden tot het National Park Monfragüe in Extremadura. Het is één van de bekendste nationale parken van Spanje, voornamelijk bestaande uit mediterrane bossen van kurk,- en steeneik, afgewisseld met Cistusstruiken. Het gebied wordt doorsneden door de rivieren de Taag en de Tietar. Het is één van de allerbeste gebieden van Europa om roofvogels te zien.
Vanaf het uitkijkpunt bij de bekende gierenrots Peña Falcon (en, nog wat hoger, vanaf het Castillo) kun je heel mooi de Vale Gieren langs je voorbij zien (en horen!) zweven, met soms ook een Monniksgier ertussen of een zwarte Ooievaar. Ik had wat wisselend weer, met af en toe een regenbui, wat voor mooie luchten zorgde.
Een ander heel fraai uitzichtpunt is Portilla del Tietar, waar de rivier de Tietar een scherpe bocht maakt. Ook hier weer gieren op de rots, enkele nestbomen van Monniksgieren maar ook een uitstekende plek om de zeldzame Spaanse keizerarend te bewonderen! Tevens is het een broedplek voor de Oehoe en vlakbij is een nest van de Zwarte Ooievaar.
Vervolgens ben ik via Caceres richting de Sierra de San Pedro gereden. Daar had ik een afspraak met Helios Dalmau van Photo-Raptors om enkele fotosessies te doen. Deze organisatie verhuurt enkele professionele fotohutten voor met name enkele soorten vogels.
Eén van de mooiste soorten is de Havikarend, een middelgrote arend, die eigenlijk voornamelijk in het zuiden van Europa schaars voorkomt. Het is een echte jager en deze soort is zeer agressief naar andere soorten (zoals Raven en andere arenden) die op z'n voedselplek komen kijken.
Is de Havikarend weinig tolerant naar andere vogels, de Spaanse Keizerarend lijkt het helemaal niets uit te maken... Wanneer hij op z'n voedselplek is, wordt hij voortdurend lastig gevallen door groepjes Raven en af en toe een gier.
Tijdens de lange zit in de hut voor de Spaanse Keizerarend wordt je af en toe getrakteerd op andere dieren die voorbij komen en even een hapje komen halen, zoals soms een Vos of een Egyptische Mangoeste. Het is de enige manifeste die in Europa voorkomt. Vroeger werd algemeen aangenomen dat de Moren dit dier vanuit Noord Afrika hadden geïntroduceerd in Spanje maar dat is weerlegd door recent onderzoek waarbij oude botten van deze dieren aangeven dat deze dieren al voorkwamen in Spanje lang voor de tijd dat de Moren Spanje hadden bezet.
Helaas was ik vergeten om mijn drijfhut mee te nemen. Daar kwam bij dat ik niet dacht deze in Spanje te kunnen gebruiken maar, tussen de fotosessies door in diverse hutten in de Sierra de San Pedro, kon ik een drijfhut huren van Manuel Montero Carrero, een lokale natuurfotograaf en specialist op het gebied van drijfhutfotografie. Hij had enkele drijfhutten zelf ontworpen. Samen met hem, elk in een eigen drijfhutje, gingen we te water in een steppemeertje, onder de rook van het dorpje Brozas. Er zaten diverse paartjes baltsende Futen, enkele soorten Reigers, Steltkluten en wat soorten Eenden. Met name de Futen trokken onze aandacht.
Via www.photo-raptors.com heb ik verder nog gebruik gemaakt van een hut met poeltje in een dehesa waar met name Blauwe Eksters, Rotsmussen, Kuifmezen en andere zangvogels gebruik van maakten. Tevens is er een hut, ook met een klein vijvertje, wat hoger in de heuvels van de Sierra de San Pedro, geschikt voor het fotograferen van soorten Grasmussen, Rotslijsters, Grijze Gorzen e.d. Door de harde wind die middag bleven de meeste zangvogels in de dekking. Ondanks dat lukte het toch om wat aardige foto's te maken van o.a. Blauwe Rotslijster
Nadeel van Extremadura is dat, ondanks dat het één van de allerbeste (roof-) vogelgebieden van Europa is, er weinig mogelijkheden zijn om lekker te gaan struinen. Dat komt omdat bijna 100 % van de grond in privé handen is en is omheind. In Nationaal Park Monfragüe heb je een aantal mooie wandelpaden en verder moet je het doen bij plekken als bruggen over riviertjes, waar je soms wat meer mogelijkheden hebt om te gaan wandelen en fotograferen. Zo'n plek is bijvoorbeeld de brug over de Rio Almonte en over de Rio Salor (wanneer je van Aliseda naar Brozas gaat).
Ik besloot mijn fotosessies in dit deel van Extremadura in een fotohut, gelegen in een dehesa van steeneiken. Er werd wat slachtafval op diverse plekken gedeponeerd en meteen hingen er al tientallen Vale en Monniksgieren in de lucht. Even later gingen er minimaal 100 gieren massaal naar de grond.
In het voorjaar van 2020 (mei) organiseer ik , i.s.m. Nature Talks ( www.naturetalks.nl ) een fotoreis naar de Sierra de San Pedro.
