Mijn volgende fotostop in Spanje was het steppe dorp Calera y Chozas, in Castillie/La Mancha. Ik had fotohutten voor een week geboekt bij Jose David Gomez van hidesdecalera.com
In tegenstelling tot Photo-Raptors (Sierra de San Pedro/Extremadura) zijn de hutten in de omgeving van Calera over het algemeen een stuk goedkoper maar zeker ook minder comfortabel. Dit neemt niet weg dat Jose David Gomes zijn zaken uitstekend voor elkaar heeft! De locaties zijn zonder uitzondering schitterend gekozen. Omdat ook hier alle gebieden privé gronden zijn, gaat er voor een organisatie die fotohutten verhuurt, een lange voorbereiding aan vooraf, voor je ook maar enigszins kunt denken aan fotograferen. Ten eerste moet je tijd en energie steken in communicatie met de landeigenaren, vervolgens als je toestemming hebt om op hun land te komen, zul je geschikte locaties moeten vinden om hutten neer te zetten.
Mijn eerste fotosessie besloeg een hele dag, van 06.00 uur tot 22.00 uur, een hele zit! Maar, het ging dan ook om een bijzondere soort en één die ik eindelijk wel eens fatsoenlijk op de foto wilde krijgen: de Grote Trap.
Na een kleine 10 minuten rijden vanaf mijn hostel (Quatro Caminos in Calera) kwamen we aan bij een hek waarachter een boerderij stond. Antonio (sprak alleen Spaans) had de sleutel en we reden achter de boerderij langs de steppe op. Na verloop van tijd stopten we en moesten een behoorlijk stuk in het donker naar de hut lopen (Er zijn daar diverse 1-persoons hutten).
Nadat ik in de hut was en Antonio terug liep naar zijn auto, begon het wachten tot het licht zou worden...
Behalve mijn fotospullen ( 1 camera, de Nikon D500) en 1 lens (Nikkor 500 mm) zonder statief, had ik voldoende eten en drinken bij me voor de volle 16 uur die ik in deze krappe hut zou door brengen en een emmer met deksel voor de sanitaire stops...
Bij het eerste licht zag ik al snel een groepje van zo'n 12 Grote Trappen (allemaal hanen) in de verte). Na verloop van tijd kwamen ze iets dichterbij en 1 haan begon voor mijn hutje langs te lopen en aan de rechterkant van de hut te baltsen!
Vervolgens kwam de hele troep aangewandeld om plotseling met z'n allen op de wieken te gaan; waarschijnlijk hadden ze verderop één of meerdere hennen gezien...
Hoe dan ook: het grootste deel van de rest van de dag, tot ver in de namiddag gebeurde er hoegenaamd NIETS. Dan is het een lange zit. Gelukkig kan ik overal slapen en het grootste deel van de dag heb ik de binnenkant van m'n ogen zitten bekijken: ZEN...
Aan het eind van de middag waren er weer enkele Trappen in zicht.
Ik was tevreden met het resultaat, alhoewel ze niet zo dichtbij kwamen als ik gehoopt had...
De volgende ochtend regende het lichtjes en ging ik voor de Hop. Samen met een Duitse fotograaf werd ik naar een olijfboomgaard gebracht en al snel zaten we in een tweepersoonshut, die behoorlijk aan de krappe kant was. Maar de lokatie was wederom geweldig! Recht voor ons stond een hele oude olijf met onderin een nesthol van de Hop. Beide vogels kwamen geregeld aanvliegen met allerlei insecten om te voeren. Soms landden ze vlak voor het nestgat, vanwege de windrichting helaas met de rug naar ons toe. Maar af en toe landden ze op het puntje van een lange tak, als tussenstop, om vervolgens de laatste meter naar het nestgat te vliegen. Dat schiep leuke mogelijkheden om vliegbeelden te maken.
De tijd in deze hut duurde ongeveer 4 uur, dus dat was zeer goed te doen. Midden op de dag ben ik een stukje gaan rijden in de buurt van Calera waren wat velden vol Klaprozen...
In de vroege avonduren reden we naar een bouwval, ergens op de steppe in de buurt van Calera. Op het half ingestorte dak lagen prachtige oude, met korstmos begroeide Spaanse dakpannen. Hier huisde een kleine kolonie Kleine Torenvalken en enkele Zwarte Spreeuwen.
Via een trapje kwamen we in een ruime hut (met glas deze keer!) zodat je op dezelfde hoogte zat als de dakpannen. Tussen de buien door (met onweer) hadden we (we waren met z'n tweeën) de gelegenheid bij heel mooi licht prachtige platen te maken van deze mooie roofvogeltjes...
Kleine Torenvalken zijn trekvogels en brengen de winter door in West Afrika. In februari hebben we een slaapplaats van deze soort gezien, op een eiland in de Sine Saloum Delta, ten westen van Kaolack in Senegal.
De volgende dag zou ik voor de tweede keer in een hut voor de Grote Trappen hebben gezeten maar de weersvoorspelling was dusdanig slecht (hele dag regen), dat ik dat heb afgezegd (waar ik op dat moment niet zo rouwig om was, want ondanks het feit dat ik ze absoluut nog eens wil proberen te fotograferen en hopelijk dan nog wat dichterbij, kon een tweede zit van 16 uur achtereen in een klein hutje in me niet zo bekoren. Daar komt bij dat het eigenlijke seizoen van de balts van de Grote Trap wel nagenoeg was afgelopen). In plaats daarvan heb ik mijn verblijf in Calera met 1 dag verlengd met een fotosessie om Grijze Wouwen te fotograferen.
Maar eerst had ik nog wat andere hutten te bezoeken; op donderdag werd het weer wat beter (af en toe een bui) en ging ik s'ochtends naar een gebied waar de Iberische of Zuidelijke Klapekster ergens een nest had. Men had er een mooie voerplek gemaakt, waarbij een dode muis op een doorn werd gespietst. Kennelijk door het hopeloze weer van de vorige dag verkeerden de Klapeksters in een grote staat van honger en waren binnen no time op de voerplek.
Klapeksters zijn onderdeel van de de familie Klauwieren en zijn in feite zangvogels met een roofvogel snavel.Ze eten grote insecten, hagedisjes, kleine vogels en muizen maar kunnen die bij gebrek aan de klauwen van een echte roofvogel niet " uit het vuistje" gaan opknabbelen. Daarom wordt de prooi gespietst op een doorn of prikkeldraad. Op die manier zijn ze in staat om kracht te zetten en stukken van de prooi af te halen.
Deze sessie duurde ongeveer 2 1/2 uur en mijn volgende was aan het begin van de avond. Dus ik heb de tussenliggende tijd gebruikt voor een ritje door het mooie berggebied de Sierra de Villercuas.
s' Avonds zat ik in een olijfboomgaard in de buurt van een nestelende Steenuil. Het werd op het eind van de avond heel mooi licht en ik kon dit kleine uiltje fraai vastleggen.
Door het koude en regenachtige weer van de vorige 2 dagen was er boven in de Sierra de Gredos sneeuw gevallen en dat gaf een prachtig decor voor mijn volgende fotosessie: s'ochtends werd ik een behoorlijk stuk van Calera gebracht naar een gebied met uitzicht op de Gredos en de stad Candeleda. Het was, uiteraard, privé gebied bestaande uit dehesa (met veel zieltogende steeneiken vanwege een schimmelziekte) afgewisseld met open gebieden.
Bovenstaande foto is gemaakt met een 24 mm lens, wat betekent dat de Vale Gier rechtsonder zo'n 2 meter van het glas van deze hut af staat.
Aan het eind van de middag werd ik gebracht naar het terrein waar ook de Grote Trappen hun baltsplek in de buurt hebben. Langs het onverharde pad was er echter ook een kleine kolonie van Bijeneters. Altijd leuk!!
Zaterdag 27 april was de dag die ik extra had bijgeboekt voor een 16 uur durende sessie om Grijze Wouwen te fotograferen. Er is slechts maar 1 hut voor deze prachtige roofvogelsoort en dan ook nog voor slechts 1 persoon. Eigenlijk is deze hut een beetje de kroon op het werk van José David Gomez en zijn organisatie. Ik werd weer in het donker in de hut gedropt en tot mijn verbazing, toen ik wat licht had en wat kon waarnemen, zag ik meteen een vogel zitten op de tak van een dode kurkeik zo'n 15 meter voor de hut. Het was een jonge Grijze Wouw en binnen 5 minuten zaten er 3 vliegvlagge Wouwtjes op dezelfde tak....!
Het zijn prachtige vogels en eigenlijk vind ik ze zelfs mooier dan de volwassen vogels (die hebben wel weer hele mooie rode ogen...) omdat ze meer kleurvariaties in hun kleed hebben.
Ondanks het feit dat ook nu het weer een hele dag zitten in een klein hutje was, heb ik me nauwelijks verveeld, want er was vrijwel de hele dag wat te doen. In het begin heb je het opkomende licht achter je en in de avonduren heb je tegenlicht. Moeder was regelmatig in de weer met het vangen van muizen en die werden dan aan één van de 3 jongen gepresenteerd.
Het was een topdag en mijn absolute hoogtepunt van mijn verblijf in Calera!!!!
Aan het eind van de middag had ik tegenlicht. Op een heel kort moment na, kon je prima foto's blijven maken, doordat de zon aan het eind van de dag verscholen ging achter een enorme steeneik, die het ondergaande zonlicht temperde.
IN APRIL 2020 ORGANISEER IK EEN REIS VAN ONGEVEER 7 DAGEN NAAR DIT GEBIED!
DIT DOE IK I.S.M. NATURE TALKS.