Met mijn drijfhut ben ik o..a. in Hongarije, IJsland, Spanje en Polen geweest, maar vrij weinig dicht bij huis, in de IJsseldelta.
Nu we noodgedwongen bij huis moeten blijven, vanwege de corona crisis, ben ik vooral hier in de buurt aan het fotograferen, zoals ik in mijn vorige blog heb laten zien.
Vorige week kreeg ik een tip van Peter v.d. Veen, dat er op zo'n 1,5 km van mijn huis een Roodhalsfuut zich ophield in " de Welle", een grote plas, tussen Zalk en de Zande.
Eerst eens gekeken en wat foto's gemaakt, liggend vanaf de kant maar alle volgende fotosessies waren m.b.v. mijn Mr. Jan Gear drijfhut.
Ooit ben ik begonnen om zelf drijfhutten te bouwen met watervast multiplex, stootkussens van boten, pvc buizen en een camouflagenet. Via via kon ik een drysuit op de kop tikken met thermo onderpak. Het voldeed maar het was niet handzaam.
David Pattyn, één van de meest bekende natuurfotografen die vanuit een drijfhut fantastische foto's maakt, bracht me op het idee om een drijfhut van Mr. Jan Gear aan te schaffen.
Dus snel op pad naar de Welle en aan de gang, of in de vroege ochtend of in de avond tot aan zonsondergang.
De bewuste Roodhalsfuut was niet erg schuw en vertoonde bovendien apart gedrag, door continue achter baltsende Futen aan te zitten.
Als camera gebruikte ik mijn Nikon D500 en Nikkor 500 mm lens en een balhoofd van Benro.
Het is natuurlijk leuk om een voor Nederlandse begrippen best zeldzame broedvogel op de foto te zetten maar de interactie met gewone Futen en de lichtomstandigheden, met name het tegenlicht in de avonduren, zorgde voor allerlei mogelijkheden.
Gewone Futen en Roodhalsfuten hebben veel gemeen. Ze schudden zich op dezelfde manier uit, waarbij de eerst met het grootste deel van hun lichaam uit het water omhoog komen.
De eerste dagen werden Futen tijdens hun balts voortdurend gestoord door een luidkeels roepende Roodhalsfuut. In plaats van dat hij werd weggejaagd, gingen de Futen meestal zelf er vandoor, en dat biedt natuurlijk weer fotografische perspectieven...
Vooral in (gedeeltelijk). tegenlicht levert dit letterlijk veel spectaculair gespetter op....
De Welle is best een grote plas en staat in verbinding met de IJssel. Over het algemeen bleef de Roodhalsfuut op een betrekkelijk beperkt deel van de plas. Na enkele dagen leek er zelfs sprake te zijn van paarvorming met een gewone Fuut, waarbij de liefde wederzijds was. Dikwijls troonde de Roodhalsfuut zijn of haar partner mee naar een rietkraag.
Hoe groot de plas is, wordt ook duidelijk uit de foto hieronder, waarbij de Roodhalsfuut als klein opdondertje op een enorme waterplas is gezet...
En, wat een mooi beest is het, als je hem kunt fotograferen in het avondlicht, terwijl de laatste zonnestralen de spotlight vormen...
Uiteraard kwamen er dagelijks de nodige fotografen op af, die vrijwel zonder uitzondering, een makkelijk te fotograferen mooie vogel vonden, die op deze manier een dankbaar onderwerp was voor al deze mensen.
Aangezien ik de enige was , die in het water aan het fotograferen was, en me meestal rustig bij een rietkraag ophield, liep ik niet altijd in de gaten bij de andere fotografen.
Op bovenstaande foto een mede natuurfotograaf, die al liggend op de oever de Roodhalsfuut aan het fotograferen was en ongetwijfeld mooie platen heeft gemaakt maar op een zeker moment de concentratie liet verslappen, net terwijl de vogel zich lekker aan het uitrekken was....
Soms moet je mazzel hebben, alhoewel, als je er vaak op uit trekt, kun je het geluk ook een beetje afdwingen. Zo kon ik de Roodhalsfuut portretteren, terwijl hij (of zij) laat in de avond in geweldig tegenlicht, de vleugels aan het spreiden was...
En op dat moment was ik de enige die getuige was van dit speciale moment...
Comments