
Op 19 september j.l. zijn wij, Jelle de Jong, Jeroen Scheffers en ik zelf, afgereisd naar het zuiden van Noorwegen, met de bedoeling ons onder te dompelen in de herfstkleuren van Rondane en Dovrefjell N.P. Met de auto van Jeroen in 1 dag door gereden naar Frederikshavn, op de kop van Jutland om daar de veerboot te nemen naar Oslo. We vertrokken om middernacht en kwamen de volgende ochtend om 10 uur goed uitgeslapen aan in de Noorse hoofdstad. Van daar, grotendeels via de E6, was het nog een kleine 400 km maar ons huisje in Dalholen. Het huisje , onderdeel van een klein huisjesparkje, wordt beheerd door een boer. Het ligt ongeveer 1 km van weg 27. Simpel maar een prima overnachtings gelegenheid met plaats voor totaal 6 mensen, dus met z'n drieën was er ruimte voldoende. Open keuken en goede houtkachel aanwezig. De locatie was perfect: het huisje lag precies tussen zowel Dovrefjell als Rondane in.
We hadden van te voren enkele wensen: mooie landschappen met herfstkleuren fotograferen, elanden zien te vinden en fotograferen en de iconische muskusossen in de Dovrefjell zien vast te leggen.
Dat is allemaal grotendeels gelukt. Voor mij was het de eerste keer om in de herfst dit deel van Noorwegen te bezoeken. Zowel Jelle als Jeroen waren er vaker geweest. T.a.v. de herfstkleuren hadden we de pech dat er begin september een korte koude periode was en aansluitend wind, zodat vooral op de fjells en de bergen veel bladeren al waren gevallen.
Maar toch viel er nog genoeg te genieten.


De eerste helft van ons verblijf van 8 dagen hadden we goed weer, geen vorst, met enkele keren mist in de ochtenduren. Dat geeft niet alleen dikwijls mooie sfeerbeelden maar het onttrekt ook bepaalde landschapselementen aan het zicht, waardoor de foto's vaak een wat rustiger beeld laten zien.

Elke ochtend vertrokken we met zonsopkomst om elanden te spotten. De vallei waar het huisje staat, bestaat uit verspreid liggende boerderijen met kleinschalige weilanden, afgewisseld met bossen. Elanden hebben de gewoonte om in de schemering vanuit de bossen naar de weilanden te gaan om daar van het malse gras te gaan smullen. In de ochtend vertrekken ze dan weer de dekking in. Vrijwel elke ochtend, en soms s' avonds, zagen we kleine groepjes of solitaire elanden.

Op 25 september zou de elandenjacht in Noorwegen van start gaan en we probeerden vóor die datum wat tijd en energie te steken in het fotograferen van de "King of the Forest". Een dag voordat de jacht begon hadden we geluk, maar liefst 4 elanden bij elkaar, waaronder 1 bronstig mannetje, die zijn zinnen op één van de 2 vrouwtjes had gezet.



Na het elanden spotten gingen we op pad voor landschapsfotografie, in eerste instantie in Rondane. Een goede locatie was het doodlopende tolweggetje naar Dørålseter. Met name de ochtend met mist was geweldig om te spelen met kleuren, vormen en composities.



De ongerepte natuur van Rondane en Dovrefjell bestaat uit schitterende hoogvlaktes(fjells), omringd door bergen, met af en toe gletsjers en prachtige watervallen; één van de allermooiste is wel de Storulfossen, zeer fotogeniek, omdat het eigenlijk een dubbele waterval is, met een schitterende bergwereld op de achtergrond.



Een ander prachtig gebied in Rondane is de route naar Grimsdalen, i.t.t. Dørålseter, wat een doodlopende weg is, loopt deze tolweg door van weg 27 naar het dorp Dovre aan de E6.


Het weer veranderde, in aanloop naar een periode met sneeuw en vorst, kregen we anderhalve dag te maken met regen. We trokken er desondanks op uit en hebben ons kostelijk vermaakt met het fotograferen van Taiga gaaien, familie van onze gaaien maar echt noordelijke vogels. We hadden een groepje ontdekt in de bossen van Rondane.

De vogels zijn overwegend bruin van kleur maar de staart en de onderkant van de vleugels zijn prachtig oranje rood. Dus als je ze in de vlucht kunt fotograferen, dan komen die kleuren heel mooi uit. In het bos met een grauwe lucht waar regen en, later, sneeuw uit viel, betekende dat hele hoge isowaarden (6400 - 8000 ISO).


Meteen na de regen, die in sneeuw overging, kregen we nachtvorst en de volgende morgen keken we uit op besneeuwde bergen. Hier volgen enkele foto's gemaakt in Rondane in de sneeuw....





De laatste twee dagen hebben we ons geconcentreerd op de Dovrefjell. Landschappelijk ook erg fraai maar we hebben ons met name gefocust op de muskusossen. Deze zijn hier uitgezet in de eerste helft van de twintigste eeuw vanuit Groenland. Het was altijd de enige plek in Europa waar je muskusossen in het wild te zien kunt krijgen maar er schijnt zich een groepje dieren van de Dovrefjell te hebben afgescheiden en ze zijn Zweden binnen gelopen, waar op de fjells in de buurt van Funäsdalen nu ook een kleine groep leeft.
We hebben geen gids of muskusossensafari geboekt maar zijn zelf op pad gegaan. Eerst zijn we naar Hjerkinn gereden (een klein kwartiertje rijden ten noorden van onze locatie in Dalholen.) Daar hebben we het tolweggetje gepakt omhoog naar het Snöhetta uitkijkpunt. Hier vandaan heb je een mooi overzicht over de hoogvlakte en de omringende bergen met de Snöhetta als hoogste berg( hij ligt wel vaak in de mist). De hoogvlakte afgescand, zagen we een groep mensen met kijkers en telelenzen in het gebied staan, zo'n 3 km bij ons vandaan en, na even zoeken, zagen we ook enkele muskusossen. Vervolgens we hebben al wandelend het weggetje gepakt, waar je niet met de auto mag komen (wel met een shutle bus). De bergen lagen bedekt onder de sneeuw en ook op de fjell zelf lag wat sneeuw. Dat in combinatie met de herfstkleuren gaf mooie vergezichten!

Al wandelend kwamen we in de buurt van de groep mensen. Je moet op je hoede zijn, want vanaf het uitkijkpunt lijkt de hoogvlakte een vlak terrein te zijn. Maar wanneer je er zelf rond wandelt, blijkt het toch best geaccidenteerd, met kleine valleitjes en heuveltjes. Achter één van die heuveltjes stond een kleine kudde muskusossen, 2 jonge dieren en 3 volwassen. Er was weinig activiteit; 4 dieren lagen te luieren en slechts één muskusos was op zoek naar iets eetbaars.



Je wordt geacht op minimaal 200 meter afstand te blijven voor je eigen veiligheid. Door de onverwachte ontmoeting, stonden we ongeveer op 80-100 meter. Na ruim een uur dit groepje gadegeslagen en gefotografeerd te hebben, zagen we dat er weinig veranderde, behalve dat de enige os die nog stond, ook was gaan liggen. Vervolgens zijn we terug gewandeld naar de P-plaats, met een mooie herinnering op zak!
De laatste volledige dag dat we in Noorwegen waren, hebben we nog een poging gedaan. Vanaf het uitzichtspunt zagen we echter niets wat duidde op de aanwezigheid van muskusossen. Op goed geluk zijn we toen gaan wandelen maar dat leverde verder niets meer op. Het is niet altijd feest.... Reden genoeg om nog eens terug te keren!!
Vogels: Ondanks de herfstperiode, waarbij de meeste trekvogels al naar het zuiden waren vertrokken, hebben we toch nog enkele leuke soorten gezien, zoals: Klapekster (vlakbij ons huisje, Waterspreeuwen en de topper was : een Drieteenspecht in Rondane!

Alle foto's zijn gemaakt met een Nikon Z8
Meeste landschappen met een Nikkor 24 mm f/1.4
Elanden, vogels en sommige landschappen met een Nikkor 120-300 mm f/2,8
Op de terugweg naar huis zijn we naar Göteborg gereden en hebben daar de nachtboot naar Kiel genomen.
Comments