Er zijn tegenwoordig steeds meer plekken waar je beter in het hoogseizoen niet naar toe kunt gaan. Dat geldt niet alleen voor het cultuur snuiven in steden als Barcelona, Venetië en Amsterdam maar zeer zeker ook in bepaalde gebieden met een mooie natuur. We hebben gemerkt dat het Noorse eiland Runde ook tot deze laatste categorie behoort. Het is van oudsher bekend als één van de beste eilanden in Noorwegen om zeevogels te zien, met als "highlight' de papegaaiduiker, ook wel de 'puffin' genoemd. Natuurlijk, het zijn schitterende en vooral ook koddige vogels met een hoge aaibaarheidsfactor. En als die op Runde te zien zijn, dan moeten we zeker naar dat eiland toe, met z'n allen. We kwamen aan op een middag in augustus en de enige camping die het eiland rijk is, was tjokvol! Om de papegaaiduikers te zien te krijgen, is niet alleen de plek belangrijk maar ook het tijdstip. Om er te komen moet je vanaf de camping een steil pad volgen en na zo'n 2 km kom je dan uit bij de kliffen waar in de avonduren de vogels met visjes in de bek, terug naar hun jongen vliegen, die ontzichtbaar wachten op hun eten terwijl ze in hun holen in de grond zitten. Het aantal mensen dat dit spektakel bijwoonde overtrof al onze verwachtingen. Het was er loeidruk. Een enkeling was gewapend met verrekijker en, soms, camera met telelens, echter de meesten hielden hun mobiel in de aanslag...
In de tijd dat wij daar enkele dagen op Runde waren (rond begin augustus), konden we de razendsnel aanvliegende vogels van grote afstand zien aankomen ( zonder kijker amper te volgen), voor ze in hun holen verdwenen. Iedere ochtend liep de camping grotendeels leeg en iedere namiddag stroomde die weer vol met nieuwe pelgrims die de tocht omhoog aanvaarden, overigens zwaar lastig gevallen door flinke aantallen knutjes, die je wél van dichtbij kon zien...
We hebben in het verleden al heel dikwijls papegaaiduikers en andere zeevogels gezien en gefotografeerd, ook van zeer dichtbij en we begrepen ook wel dat we in de periode dat wij er waren op Runde niet de beste tijd was.
We spraken de campingeigenaar over het fenomeen van die massa's mensen die iedere dag omhoog sjokt, vaak zonder goede spullen en in deze periode weinig te zien kreeg en hij vertelde ons een triest verhaal. Door de enorme drukte verdiende hij aan de ene kant behoorlijk maar hij was inmiddels al aardig door de andere eilandbewoners uitgekotst. Men was de grote toeristendruk spuugzat en ze namen dat hem zeer kwalijk; toeristen deden namelijk de gekste dingen en de inwoners van Runde waren er helemaal klaar mee. Dat laatste gold trouwens ook voor de campingeigenaar. Hij zei: " Ik zit er zwaar mee in mijn maag en ik denk er iedere dag over om er maar mee te gaan stoppen". Hij vertelde, wat we al vermoed hadden, dat hele volksstammen dit eiland op hun zogenaamde " bucketlist" hadden staan vanwege het voorkomen van de puffins. Natuurlijk hadden ze via de socials mooie foto;s voorbij zien komen en vernomen dat je die beestjes hier makkelijk kon zien. De campingbeheerder vertelde ons, dat sommigen , nadat ze hun camper of tent hadden neergezet, vervolgens aan hem gingen vragen waar die vogels zaten. Hierbij werd hem regelmatig de vraag gesteld: "Where are the muffins..."?
We hadden al snel besloten om niet meer naar die kliffen te gaan wandelen. Helaas bleek ook dat het niet al te best gaat met de zeevogels als bv. noordse stormvogels en drieteenmeeuwen (Overbevissing? Klimaatopwarming?). We zagen er geen één! Daarentegen deden de grote jagers en de jan van genten het wel goed.
Was het dan alleen maar kommer en kwel? Nee, zeker niet. De kustlandschappen en uitzichten waren erg fraai! En langs de kust zagen we diverse soorten meeuwen, scholeksters, tapuiten, oeverpiepers en af en toe een zeearend.
Het hoogtepunt van ons verblijf op Runde echter, werd ons zomaar in de schoot geworpen. In de ochtend was de camping bijna verlaten en genoten we van de rust en het uitzicht. In deze kalme uren werd de show gestolen door een otter die regelmatig zich liet zien!
Het geluk was met ons en op bepaalde momenten kwam de otter, met prooi, een stuk dichterbij en konden we mooie portretjes maken:
Commentaires